کد مطلب:25985 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

آيا آيهاي در قرآن وجود دارد كه به زنده بودن حضرت عيسي دلالت كند؟ اهداف زنده بودن اين پيامبر والا مقام چيست؟ لطفاً سخن مفسران را در اين زمينه بازگو نماييد؟

خداوند متعال ميفرمايد: وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ عِيسَي ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَـَكِن شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُواْ فِيهِ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِي مِنْ عِلْمٍ إِلآاتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينَا # بَل رَّفَعَهُ اللَّهُ إِلَيْه;(نسأ،158) و گفتارشان كه: ما، مسيح عيسي بنمريم، پيامبر خدا را كشتيم. خداوند متعال در اين آيه تصريح ميكند كه حضرت عيسيغ خلاف ادعاي مسيحيان نه بهدار آويخته شده و نه او را كشتهاند; بلكه خداوند او را به سوي خودش بالا برده است. قرآن در جايي ديگر ميفرمايد: إِذ قال اللّه يـَعيسيَ إِنّي متوفّيك و رافعك إِليَّ; (آلعمران، 55) ]به ياد آوريد[ هنگامي كه خدا فرمود: اي عيسي من تو را بر ميگيرم و به سوي خود بالا ميبرم... .

سياق اين آيات، وقوع ادعاي يهود را ـ كه او را كشتند و يا بهدار زدند ـ نفي ميكند. ظاهر اين آيات دلالت دارد كه همان شخصي كه يهود، ادعاي كشتن و بهدار زدن او را دارد، خداوند متعال او را با همان بدن شخصي و جسماني به سوي خود بالا برده و از كيد دشمن حفظ فرموده است.(ر.ك: تفسير الميزان، علامه طباطبايي;، ج 5، ص 134ـ136، مؤسسه اعلمي، بيروت.)

بنابراين، بر اساس آيات قرآن كريم حضرت عيسيَغ اكنون زنده است و در پارهاي از احاديث نيز وارد شده كه حضرت عيسيغ هنگام ظهور امام عصرغ به زمين ميآيد و نماز را به امام زمانغ اقتدا ميكند و از آن حضرت حمايت ميكند.(براي اطلاع بيشتر: بحارالانوار، علامه مجلسي;، ج 14، ص 335ـ351، داراحيأالتراث العربي، بيروت رجوع فرماييد.)

مفسران در مورد اهداف زنده بودن حضرت عيسي مطالب زيادي بازگو نكردهاند، فقط فرمودهاند: كه خداوند، براي خلاص شدن و نجات يافتن حضرت عيسيغ از دست يهوديان، او را به سوي خودش بالا برد(ر.ك: الميزان، علامه طباطبايي;، ج، ص 140، دارالكتب الاسلامية.) و اين كار برخاسته از حكمت و عزت خداوند است، چنان كه ميفرمايد: بَل رَّفَعَهُ اللَّهُ إِلَيْهِ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا ;(نسأ،158) بلكه خدا او را به سوي خود بالا برد، و خدا توانا و حكيم است.(ر.ك: تفسير راهنما، هاشمي رفسنجاني، ج 4، ص 158، نشر دفتر تبليغات اسلامي.)